Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Εκείνο το λουλούδι.....


Ακανθώδες, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη, ξεπετάγεται μέσα από τα τσιμέντα. Αργά μα δίχως να σταματά λεπτό, βρίσκει δρόμους τρυπώντας αδιάκοπα τους σωρούς από πέτρες. Τα αγκάθια του, δεν διστάζουν στιγμή να πονέσουν όποιον βίαια προσπαθήσει να το ξεριζώσει. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν θέλουν ποτέ να το δουν ν' ανθίζει. Τα πανέμορφα άνθη του, χαρίζουν υπέροχες στιγμές σ' όσους πραγματικά κοιτάζουν. Η ευωδία των καρπών του, γεμίζει τον αέρα κάτι φωτεινές νύχτες, νύχτες που νομίζεις πως το βλέπεις σε κάθε γωνιά της πόλης... Κάθε στιγμή η προσπάθεια του να ανελιχθεί ως την κορυφή φτάνει κοντύτερα σε ένα τέλος. Ένα τέλος όμορφο. Κι είναι κι αυτοί. Αυτοί που σπάνε τα τσιμέντα και το βοηθούν να συνεχίσει.



Θα ανθίσει, το πιστεύουμε, κάποια στιγμή θα ανθίσει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου