ΜΠΟΥΜ!

Ακατάπαυστες κραυγές τρυπάνε τα αυτιά της μητρόπολης. Ήχοι από σπασμένα γυαλιά και μπουκάλια που ίπτανται μπλέκονται με τις βραχνιασμένες φωνές των καταπιεσμένων. Τι σου θυμίζει; Σαν ήχος από φυτίλι. Ένα ανεπαίσθητο σφύριγμα που συνήθως το αγνοείς μα πάντα ξέρεις, ξέρει πως αν φτάσει στον δυναμίτη τα πράγματα θα 'ναι άσχημα.

Το φυτίλι βγάζει διαρκώς το στριγγό, σιγανό ήχο του. Αυτοί το αγνούν. Δεν πρόκειται όμως να καίγεται για πάντα. Ίσως το τέλος να 'ναι σε μεγάλη απόσταση, είναι όμως εκεί, που βρίσκονται και τα εκρηκτικά. Κι όσο αγνοούν το φυτίλι, τόσο μεγαλύτερη ζημιά θα τους κάνει η έκρηξη. Νομίζουν πως επειδή δεν βλέπουν έναν εκρηκτικό μηχανισμό σε κάθε κολώνα του συστήματος τους, δεν θα σκάσει. Χα, πόσο βαθιά γελασμένοι είναι. Η έκρηξη έρχεται και θα 'ναι πολύ μεγαλύτερη απ' όσα μάθανε ν' αντιμετωπίζουνε με τις φτηνές τους τεχνικές.





Έμεις επιλέξαμε να μην βάλουμε κανενός είδους βόμβες στις κολώνες που στηρίζουν τα ξεπεσμένα ιδεώδη τους. Αντί για αυτό, ζωγραφίσαμε την έκρηξη που έρχεται, σε σχολεία, σε τράπεζες και παντός είδους προπύργια του τραγελαφικού συστήματος. Ξέρουμε καλά πως πλέον φυσάει κόντρα παντού και αυτό που εμείς προοικονομούμε με μερικές άτσαλες ζωγραφιές δεν είναι παρά πολύ κοντά από το να συμβεί.

Το φυτίλι συνεχίζει ακάθεκτο την ξέφρενη πορεία του. Πλησιάζει όλο και περισσότερο. Από τις δικές μας βόμβες δεν θα σκάσει καμία. Εμείς απλά προειδοποιούμε.